در نمایشنامه اتللو،در صحنه مجلس نمایندگان،بعد از اینکه برابانیتو از اظهار عشق غیر مترقبه دزمونا به اتللو،تحقیر میشود،دوک سعی میکند او را دلداری دهد:

اندوه به پایان رسد آنگه که دگر چاره نباشد

در شام سیه جز ره امید دگر باره،نباشد

غمگین شدن از آنچه ز آسیب زمان بر تو گذشته است

چون راه جدیدی است در آن فتنه به راه تو نشسته است

چون هر چه که تقدیر بگیرد ز تو نتوان نگهش داشت

پس سخره شود صبر تو بر زخمی کاری که به قلبت بگذاشت

غارت شده ی خنده به لب چیز بدزدد ز همان دزد

غارت ز خودش می کند آن کس که غمی را به دلش برد

کتاب غزل های شکسپیر،ترجمه منظوم:بهنام مقدم(م.رها)،شرح اش عار:محمد همایون وش

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: